“Het is ontroerend mooi als lotgenoten elkaar tot hulp zijn”
Drie keer werd Rita Renema-Mentink (63) geraakt door kanker. “Het krijgen van zo’n diagnose heeft diepe impact op je geestelijke en lichamelijke welzijn. Het leven wordt zo anders en je krijgt veel vragen. Dit onontgonnen gebied in de zorg voor kankerpatiënten raakte mij,” vertelt ze. Daarom richtte ze met ds. Arie van der Veer de stichting Als kanker je raakt op. De stichting is genomineerd voor de Pro Life Zorgcheque.
Tiijdens haar behandelingen ontdekte Rita dat de gezondheidszorg heel goed geregeld is, maar dat er niet veel aandacht is voor de mens achter de patiënt en zijn naasten. “Ik vroeg me af waar deze mensen heen moeten met hun verhaal en vragen, want er komt veel op je af als je ziek bent,” legt Rita uit. “Er komt een diep besef van je kwetsbaarheid en eindigheid. Er ontstaan vragen over het leven, het leven na dit leven en de God van het leven. Maar ook vragen vanuit onzekerheid, over hoe het verder zal gaan. Waar put je hoop en moed uit? Ik geloof dat wij als christenen iets te bieden hebben en dat is de hoop die God ons geeft in Zijn Zoon Jezus Christus. Dit deelde ik met ds. Arie van der Veer en Christa Rosier, voormalig EO-omroepster en kunstenares. Zo ontstond het idee voor onze stichting. Toen stichting Als kanker je raakt in 2011 een feit was, overleed Christa Rosier.”
Ontroerend mooi
De ruim vijftig vrijwilligers van de stichting willen er zijn voor mensen die door kanker geraakt zijn. “Ontmoeting, (h)erkenning en (geloofs) bemoediging vormen de kern van alle activiteiten. We organiseren bijvoorbeeld regionale ontmoetingsdagen voor volwassenen en jongeren die kanker hebben of hadden en voor mensen die een dierbare hebben verloren,” vertelt Rita. “Het is ontroerend mooi om te zien dat lotgenoten elkaar tot hulp zijn. Mensen die eerst voor zichzelf komen, bezoeken later onze activiteiten om iets te betekenen voor anderen. Een mooie wisselwerking. Onze vrijwilligers zijn, naast dat ze deskundig zijn, ook ervaringsdeskundigen. Ze weten dus uit eigen ervaring wat het is om de diagnose kanker te krijgen.” Rita is sinds 1999 werkzaam als geestelijk verzorger in een verpleeghuis en palliatief centrum. De kennis en kunde die ze daar opdoet en haar persoonlijke ervaring, neemt ze mee in haar werk voor de stichting, waarvan ze directeur is.
“Ik merk dat je elkaar kunt bemoedigen met de hoop die geborgen ligt in God”
– Rita Renema-Mentink
Vertel maar
“Het mooie is dat we vrijwilligers van allerlei leeftijden hebben”, vervolgt Rita. “Jong en oud zetten zich samen in. De jongerengroepen worden geleid door een jonge predikant en een jonge docent die beide kanker hadden.” Rita is overduidelijk vol van de ontmoetingen die vanuit de stichting plaatsvinden. “Ik merk dat je elkaar kunt bemoedigen met de hoop die geborgen ligt in God. Iedereen is bij ons welkom, of je nu christelijk bent of niet. Toch merk ik dat de gesprekken vaak over het geloof gaan. Zelf vind ik het verhaal van de Emmaüsgangers heel treffend. Jezus ziet de diepbedroefde mannen en vraagt naar hun verhaal: ‘Vertel maar, Ik wil luisteren naar je verdriet’. Tijdens dat gesprek verandert wanhoop in hoop. Die hoop willen wij als stichting uitdragen.”
Stichting Als kanker je raakt wil graag een schakel zijn in de samenleving. “We kunnen de zorg van ziekenhuizen en kerken niet overnemen, maar wel samenwerken en naar elkaar doorverwijzen. Regelmatig geven we presentaties in kerken en ziekenhuizen. We worden met open armen ontvangen.” Blij voegt Rita toe: “We merken dat we in een behoefte voorzien. Daarom willen we graag groeien en bekender worden. Daarvoor zijn meer vrijwilligers en gelden nodig. In 2017 kregen in Nederland 110.000 mensen de diagnose kanker. Dat zijn er driehonderd per dag. Mijn diepste verlangen is dat wij er als stichting voor hen kunnen zijn namens God.”
“Er zijn niet altijd antwoorden op onze waarom-vragen”
– Jaap-Willem Platschorre
Het bericht dat hij een hersentumor had, sloeg in als een bom bij Jaap-Willem Platschorre (38), zijn vrouw Nicoline en hun vijf kinderen. “Je verliest je gezondheid, dromen, financiële zekerheid en de (vermeende) controle over je leven,” vertelt hij. “Soms maak ik me zorgen. Tegelijkertijd weet ik dat onze toekomst niet in statistieken ligt, maar in Gods hand. Het beste houvast.”
Na twee absences in 2016 besloot Jaap-Willem naar de huisarts te gaan. Die dacht aan niets ernstigs, maar voor de zekerheid kreeg hij scans. Daaruit bleek dat hij een grote hersentumor had. “De uitslag sloeg in als een bom. De omstandigheden waarin we zaten waren moeilijk. Mijn vrouw was drie maanden zwanger en ik zegde vier dagen voor de uitslag mijn baan op zonder een nieuwe te hebben,” vertelt hij.
Restjes
Al snel begonnen de behandelingen. “Ik werd dezelfde maand nog geopereerd, kreeg een half jaar lang 28 bestralingen en daarna in bijna een jaar tijd twaalf chemokuren. Nog ben ik niet ‘schoon’. In mijn hoofd zitten restjes tumor die niet weggehaald kunnen worden, in verband met het risico op beschadiging van gezond hersenweefsel. Het doel van de behandelingen is om het stabiel te houden, maar statistisch gezien komt de tumor altijd terug.” Jaap-Willems snelle herstel na de behandelingen ging tegen alle statistieken en verwachting in. “Ik had veel profijt van een goede conditie door mijn hobby wielrennen. Ik moet er niet aan denken dat ik dit traject rokend en met fors overgewicht zou moeten ingaan. Het is belangrijk om gezond te leven. Niet alleen het geestelijk welzijn is belangrijk, maar ook de lichamelijke conditie, zodat je voorbereid bent op zware omstandigheden.”
“Het valt mij op dat veel gesprekken op verjaardagen over de toekomst gaan”
– Jaap-Willem Platschorre
The best view
Zwaar zijn de omstandigheden van Jaap-Willem zeker. “Soms voel ik me angstig of zink ik weg in verdriet. Het valt mij bijvoorbeeld op dat veel gesprekken op verjaardagen over de toekomst gaan, zoals vakantieplannen of de loopbaan. Als dan je eigen toekomst onzeker en donker is, kan ik me eenzaam voelen,” legt hij rustig uit. “Gelukkig zijn deze momenten minder geworden. Het wielrennen helpt mij ook op mentaal vlak. Het was voor mij goed om te weten dat ik meer kan dan ik denk of voel. Het kunnen doorbijten komt tijdens behandelingen van pas. ‘The best view comes after the hardest climb’. Oftewel: ‘De voldoening is groter na tegenslag of nadat ergens hard voor gewerkt is’. Zo zijn er veel levenslessen te trekken vanuit het wielrennen.”
Fietstocht
Voordat Jaap-Willem ziek werd, nam hij met zijn vrienden weleens deel aan wielrentochten voor een goed doel. “Op een dag zocht ik op internet naar lotgenotencontact en kwam ik uit bij de stichting Als kanker je raakt. Toen ik weer kon fietsten, besloten mijn vrienden en ik mee te doen aan een fietstocht voor de stichting. Zo werd het contact met de stichting intensiever. Regelmatig heb ik persoonlijk contact met Rita Renema. Ze informeert hoe het gaat en bemoedigt me. De kracht van de stichting is dat iedereen die erbij betrokken is, zelf ook is geraakt door kanker. Dat maakt de contacten heel waardevol.”
Waar Jaap-Willem met name kracht uit put, is het ervaren van Gods nabijheid. “Op de avond dat we de uitslag kregen, lazen we ’s avonds de woorden die Jezus tegen Jaïrus sprak: ‘Vreest niet, geloof alleen’. Dat gaf rust en vertrouwen. Die woorden kwamen in de daaropvolgende periode vaker terug. Zeker op momenten dat wij het geloof kwijt leken te zijn. Dan was het alsof de Heere het wilde onderstrepen. Niet altijd zijn er antwoorden op onze waarom-vragen, maar vertrouwen op Hem geeft rust. Zijn genade is genoeg.”